کم کم هلالِ ماهِ خدا می رسد ز راه

اوقاتِ نابِ اهلِ بکاء می رسد ز راه

مهمان کند خدا همگان را به سفره اش

وقتی که ماهِ جود و سخا میرسد ز راه

ای آنکه تویی ز سوز جانم آگاه

به درگهت آورده ام از غصه پناه

رسم است که تفحه ای بر دوست دهند

این تحفه ماست کوله باری ز گناه

التماس دعا در لحظه های قشنگ خداییتان